Stephanie, 44 yıl boyunca o aramayı yapıp yapmama konusunda kararsızlık yaşadı. Evvel anne babasının ölmesini, akabinde çocuklarının büyümesini en sonunda da diğer kurbanlar da bulmayı bekledi. Bu süreçte daima araştırmalar yapıyor, kendi pozisyonundaki şahısların bu kararı ertelemesinin olağan olup olmadığını öğrenmeye çalışıyordu.

7 Haziran günü üniversite öğrencisi kızlarını karşısına alıp her şeyi anlattı Stephanie. Oğlu o sırada işi nedeniyle uzakta olduğundan onunla konuşamadı. Kızları en kısa müddette araması konusunda annelerini yüreklendirmişti lakin Stephanie yeniden de akşama kadar beklemeye karar verdi.

Nihayetinde akşam olup yalnız kaldığında hakikat vaktin geldiğini anladı. Yıllar boyunca tek başına taşıdığı sırrını açıklarken de yalnız olması münasip geliyordu ona…

Stephanie, meskeninin verandasındaki koltuğuna oturdu, kahve fincanını yanına koydu ve Fairfax County Polis Merkezi’nin telefon numarasını çevirdi.

“BİR ŞEY SÖYLEMEK ZORUNDAYIM”

40 yıldan fazla vakittir aklının derinlerinde yer etmiş olan o fikir, son yıllarda neredeyse tek düşündüğü şey haline gelmişti Stephanie’nin. Bunda vefat döşeğindeki çocukluk arkadaşının itirafı tesirli olmuştu. Arkadaşı, Stephanie’ye sırlarının ortak olduğunu fısıldamıştı.

Kurumsal avukat olan Stephanie’nin bunca vakit sessiz kalmasının sebebi yalnızca kendi öyküsünün kovuşturmaya yetmeyebileceği kuşkusuydu. Tıpkı şeyi yaşamış oburlarının da olması gerektiğini düşünüyor, fizikî kanıtların yokluğunun sorun olabileceğini düşünüyordu. Dahası hayat öyküsü yaşadığı şeyin izlerini taşımıyordu. Bağımlılık ya da depresyon sorunu yaşamamış, liseyi bitirmiş, üniversiteye gitmiş, yeterli bir hukuk fakültesinden mezun olmuş, başarılı bir meslek yapmış, sevgi dolu ebeveynlerinin de takviyesiyle kendi ailesini kurmuştu.

Kendi kendine, “Belki bu adamı yakalayacaklar, tahminen de bana gülüp geçecekler. Lakin bir şey söylemek zorundayım” diye düşündüğünü hatırlıyordu.

YAPABİLECEĞİ BİR ŞEY OLMADIĞINI VARSAYIYORDU

Numarayı tuşladıktan sonra arama butonuna bastı Stephanie. Birkaç saniye içinde araması cevaplandı.

Stephanie, o sırada 56 yaşındaydı ve yaşadıklarını hayatının bir gerçeği olarak kabul etmişti: 11 yaşından 14 yaşına kadar atları besleyip ahırları temizlediği Great Falls çiftliğinde tekraren cinsel atağa uğramıştı. Bu olayın kendisini etkilemediğinde ısrarcıydı. Zira yaşananlar hakkında konuşmuyor hatta olan biteni aklından bile geçirmiyordu. Yapabileceği hiçbir şey olmadığını varsaydığı için yaşadığı deneyimin üzerini örtmüştü. Virginia’nın çocukları amaç alan cinsel cürümlerde vakit aşımı uygulamayan yedi eyaletten biri olduğunu çok sonra öğrenecekti.

Stephanie çocukken cinsel akın, hakkında çok fazla şey bilinmeyen bir mevzuydu. Fakat ortadan geçen yıllarda dünyanın Stephanie’nin yaşadıklarına dair bakış açısı değişti. Yapılan pek çok çalışmada, kurbanların şikâyette bulunmayı yetişkinlik çağlarına ertelediği ortaya çıktı. Hak savunucuları, kurbanları ilerleyen yıllarda adalet aramaya teşvik eden çalışmalar yaptı ve “güven kazanmaya çalışma” üzere kavramlar çocukların cinsel istismarıyla ilgili tartışmalarda sık sık lisana getirilir oldu.

ÖLÜMÜN EŞİĞİNDEKİ ARKADAŞININ SORUSU FİTİLİ ATEŞLEDİ

Yetişkinlik çağındaki Stephanie, bu mevzuda belgeseller izledi, yavaş yavaş kendini eğitti. Ardından 40 yıldan fazladır hayatında olan bir arkadaşı akciğer kanserinden ölmek üzereyken Stephanie’ye o güne kadar hiç duymadığı bir soru sordu: “Nalbantla sorun yaşamış mıydın hiç?”

Nalbant dediği kişi, çiftlik çiftlik gezip atların nallarını temizleyip yenileyen bir ustaydı. Stephanie’nin aklında 30’lu yaşlarının sonunda, karizmatik, iri yarı bir adam olarak kalmıştı. Ayda bir sefer üzerinde “Bugün nalbandına sarıldın mı?” yazılı tişörtüyle çiftliğe gelip atlara bakım yapardı.

Stephanie, arkadaşının sorusunu duyunca donup kaldı. Gözlerini arkadaşından alamadan, “Sen de mi?” diye yanıt verdi.

İki bayan birbirilerine istismar kıssalarını anlatırken Stephanie evvel bir rahatlama akabinde da bir dehşet hissetti. En sonunda yalnız olmadığını, suça iştirak etmediğini, kendini gaye haline getirmek için bir şey yapmadığını anlamıştı. Akabinde nalbandın çiftlik çiftlik dolaştığını ve kendisi üzere yüzlerce biniciye erişimi olduğunu hatırladı.

“BU İŞTEN BİR ŞEY ÇIKMAZ” DİYE DÜŞÜNÜYORDU

Stephanie, altı yıl evvel arkadaşını toprağa verdikten sonra eski çiftlik arkadaşlarına ulaşma çalışmalarına başladı. Polisi aradığı 7 Haziran gününe kadar geçen müddette, üç bayanın daha cinsel istismara uğradığını öğrenmişti bile…

Stephanie, polisi aradıktan sonra şahsen söze çağırıldı. Karşısındaki polis memuru anlattıklarını dinledi, Stephanie’ye kartvizitini verdi ve kalkıp gitti. Stephanie kendi kendine, “Bu işten bir şey çıkmaz” diye düşünmüştü o anda.

Bu nedenle birkaç hafta sonra bir dedektifin kendisini araması Stephanie’yi çok şaşırttı. Dedektif, Virginia eyaletinde ağır cinsel kabahatler için vakit aşımı uygulanmadığını belirtiyor ve argümanlarını soruşturacağına dair Stephanie’ye kelam veriyordu.

The Washington Post’a konuşan Stephanie, “Bir sonuca varacağına dair hiç beklentim yoktu. Lakin sesimi yükseltmeye karar verdim zira öbür insanların da bunu yapabileceklerini ve sırları açığa vurmanın arındırıcı bir tesiri olabileceğini fark etmelerini istiyordum” sözlerini kullandı.

POLİSE İSMİNİ DA VERDİ

Yeniden tabire çağrılan Stephanie bu defa Büyük Kabahatler Ofisi’nden dedektif Amanda Kelly’le görüştü ve yaşadıklarını Kelly’e bütün açıklığıyla anlattı. Bunları o güne kadar yalnızca birebir şeyleri yaşayan bayanlarla konuşmuş ya da çocuklarına tacizcilerin tehlikelerini anlatırken üstü kapalı bir biçimde tabir etmişti.

Stephanie, 1980 yılından itibaren tekraren cinsel akına uğradığını, bu süreçte karşısındaki adamın kendisine daima “özel kızım” diye hitap edip atları nallarken yardım etmesine müsaade vererek kıymetli hissetmesini sağladığını anlattı. Dahası Kelly’e bir isim de verdi Stephanie. Nalbandın ismi Edward Shelton’dı.

Eylül ayında Kelly, Shelton’ın izini bulmayı başardı. 81 yaşındaydı ve 52 yıldır eşiyle yakınlardaki bir kent olan Fredericksburg’da yaşıyordu. Altı yıl öncesine kadar nalbant olarak çalışmaya devam etmişti. İkinci defa akciğer kanseriyle savaşıyordu.

YAPTIKLARINI İTİRAF ETTİ

Shelton, Kelly’nin görüşme talebini kabul etti. Görüşme sırasında Kelly adama Stephanie’nin gençlik fotoğraflarını gösterdi. Genç kızı hatırlayan Shelton, Stephanie’ye istismarda bulunduğunu itiraf etti. Anlattığı ayrıntılar Stephanie’nin sözlerini doğruluyordu. Shelton, “Yanlış olduğunu biliyordum, bu türlü bir şey yapmamalıydım” dedi Kelly’e.

Shelton tabirinde Stephanie’nin neredeyse bir yetişkin olduğunu da sav etti. Lakin dedektiflerin yaptıkları soruşturmada, Stephanie’nin Shelton’dan uzaklaşmak için şimdi 15 yaşındayken öteki bir çiftliğe nakledildiği doğrulandı. Nihayet 18 Eylül günü Kelly, Shelton için tutuklama buyruğu çıkardı. 14 yaşından küçük bir çocuğun cinsel istismarıyla suçlanan Shelton, sonraki gün polis merkezine giderek teslim oldu.

The Washington Post’a konuşan Kelly, Stephanie’nin 40 yıl önceye uzanan istismarını soruştururken, “Shelton’ın yargılanmasının imkânsız olabileceği aklımın ucundan bile geçmemişti” dedi. Stephanie’nin davası sayesinde öbür bayanların da şikâyetçi olacağını umduğunu da kelamlarına ekleyen Kelly, “Ben hazırdım. Epey yıldan sonra biraz olsun adalete kavuşmasını istiyordum” diye konuştu.

FOTOĞRAFINI GÖRÜNCE GÖZYAŞLARINI TUTAMADI

Shelton’ın avukatı John Clark ise itiraf metnini görmediğini lakin müvekkilinin o devirde sıhhat meseleleri yaşadığını ve polise verdiği tabirin gerçeği yansıttığından kuşku ettiğini belirtti. Yetkililer, Shelton hakkında yalnızca Stephanie’nin maruz kaldığı hatalardan iddianame oluşturdu.

Stephanie, Shelton’ın tutuklanmasıyla şoke olmuştu. 44 yılın akabinde sabıka fotoğrafını gördüğünde gözyaşlarına hâkim olamadığını belirten Stephanie, “Ona artık kızgın değildim lakin tutuklanmasının benim yaşadıklarımı yaşayıp hayatta kalan herkese, ‘Hiçbir şey için çok geç değil’ bildirisini vermesini istiyordum” sözlerini kullandı.

Stephanie birinci şoku atlattıktan sonra dehşete kapılmaya başladı. Shelton’la mahkemede yüz yüze gelecek olduğu için dehşet içindeydi. Adamın ailesini araştırdığında hiç çocuğu olmadığını öğrendi ve bir nebze olsun rahatladı. Tekrar de 81 yaşında hasta bir adamı cezaevine gönderecek olmanın tereddüdünü yaşıyordu. Aynı vakitte tereddütlü olduğu için kendine de kızıyordu. Sonuçta yıllardır boş yere suçluluk hissiyle boğuşmaktaydı. Üstelik Shelton yaptıklarının hesabını vermeyi hak ediyordu.

SHELTON MAHKEMEYE ÇIKARILAMADAN ÖLDÜ

Bu fikirlerle boğuşurken bir plan yaptı Stephanie. Şu an çocukken sahip olmadığı seçeneklere sahipti ve kendi kararını kendi verecekti. Vakti geldiğinde Shelton’dan yargıç huzurunda kendisini 11 yaşından 14 yaşına kadar istismar ettiğini kabul etmesini isteyecek akabinde da yargıca cezanın hafifletilmesi için ricada bulunacaktı.

Ancak Stephanie bu bahtı hiç yakalayamadı. Polisi aradığı günden 4 ay sonra bir arkadaşı arayıp Shelton’ın öldüğü haberini verdi Stephanie’ye.

Teslim olduktan sonra 6 gün cezaevinde kalan Shelton, 25 Eylül’de özgür bırakılmıştı, duruşması da aralık ayında olacaktı. 7 Ekim’de sıhhat sıkıntıları nedeniyle ömrünü yitiren Shelton’ın vefat ilanında Amerikan Kanser Topluluğu’na ve Amerikan Kalp Vakfı’na takviye daveti yapıldı.

Stephanie, günün geri kalanını verandasında oturup yaşananları düşünerek geçirdiğini, ne arayanlara ne de bildirilere karşılık verdiğini belirterek, “Zamanlamanın ironisine güldüm. Dua ettim. 11 yaşındaki Stephanie için varlığına inandığım öbür kurbanlar için hatta onun ailesi için ağladım. Kendi kendime maksadımın Shelton’ın karar giymesi olmadığını hatırlattım” diye konuştu.

KAYDI İZLEYİNCE FİKRİNİ DEĞİŞTİRDİ

Shelton’ın söz kaydını izlemeye karar veren Stephanie, üzerine bir şeyler giyip Fairfax Polis Merkezi’nin yolunu tuttuğunda çoktan Shelton’ı affetmeye karar vermişti.

Stephanie, kendini kaydı izlemeye hazırlarken, “Amacım hiçbir vakit intikam değildi, hiçbir vakit öç almak değildi” diye düşündüğünü belirtti ve ekledi: “Bir kişi bu görüntüyü izleyip ‘Nihayet o adamı yakalamışlar’ dese ve bu sayede huzura kavuşsa bana yeterdi. Şayet bir kişi ‘Merhaba, ben de bunu yaşadım’ diyecek hamasete kavuşsa bana yeterdi.”

Dedektif Kelly, görüntü kaydında Shelton’ın itiraf ettiği kısmı itiraf etmişti lakin Stephanie, 100 dakikalık kaydın tamamını izlemek istiyordu. Hakikaten izledi de…

Shelton, odaya girdiğinde öncelikle kemoterapi tedavisinin yan tesirlerinden bahsedip Kelly’e iltifatlarda bulunmuştu. Ancak Kelly’nin Stephanie’yle ve arkadaşıyla kurduğu cinsel alakaları itiraf etmesiyle ilgili soruları karşısında bir anda hali değişen Shelton, çiftlikteki kızları “hayranlar” olarak nitelendirmiş, cinsel bağlantıyı başlatanın onlar olduğunu belirterek “Bence flört modunda olmasalardı bunların hiçbiri olmazdı” tabirlerini kullanmıştı.

Kelly kaydı kapattığında Stephanie bir an durdu ve odayı gergin bir sessizlik kapladı. Stephanie en sonunda “Kalbimde onu affetme gücünü nasıl bulduysam yine bulmam gerekecek zira geriye hiçbir şey kalmadı” dedi.

Yine de Stephanie 11 yaşından bu yana birinci sefer, bir sırrı taşımak zorunda olmamanın huzurunu yaşıyor. Üstelik yaşadıklarını anlattığı arkadaşlarının birçoğu emsal deneyimlerin başlarından geçtiğini Stephanie’ye anlattı. Hatta ikisi polise bile gitti. Bu da Stephanie’nin maksadına ulaştığı manasına geliyor.

The Washington Post’un “She waited decades to report her abuse. At 81, police say, he confessed.” başlıklı haberinden derlenmiştir.