Bebeğini kurtarmak için 911’i aradı, sonra çocukları elinden alındı! Anne ve baba şimdi istismar suçu ile yargılanıyorlar

911 davetinde Nick Flannery, minik oğlunu hayata döndürmeye çalışırken sözün tam manasıyla çılgına dönmüştü. Bedeni gevşeyen ve baygın halde olan iki aylık bebeğine “Hadi, lütfen nefes al” diye yalvarıyordu.

Nick, eşi Felecia doktor randevusundayken iki oğluna bakıyordu. 911’i aramasından kısa bir müddet evvel, 7 Eylül 2023’te, bebeği Arlo biberon ile beslenirken kustu. Bebeği kucağına alan Nick, boğulmadığından emin olmak için onu zıt çevirdi, akabinde pak kıyafetler giydirdi ve bebek koltuğuna oturttu. Birden Arlo’nun gözleri geri döndü ve bedeni kaskatı kesildi. Sonra hareketsiz kaldı.

Sağlık vazifelileri Flannery ailesinin Ohio’daki meskenine koştu. Bebeği hayata döndürdüler, fakat teneffüsü tam olarak düzelmemişti. Konuta döndüğünde acil sıhhat vazifelilerinin garaj yoluna üşüştüğünü gören Felecia, bebeğinin durumunu görünce neye uğradığını şaşırdı.

İSTİSMAR HADİSELERİNDE SIK GÖRÜLEN BİR BELİRTİ

Cincinnati Çocuk Hastanesi Tıp Merkezi’nin acil servisinde tabipler oğullarını kurtarmak için çalışırken Nick ve Felecia onları izliyordu. Kısa mühlet sonra bir toplumsal hizmet vazifelisi onları kenara çekti. CT taramasının subdural hematom ya da beyin ile kafatası ortasında kanama olduğunu ortaya çıkardığını açıkladı, istismar hadiselerinde yaygın olarak görülen bir belirti olduğunu söyledi. Nick ve Felecia şaşkına dönmüştü.

Ebeveynlere, daha fazla test yapılması gerektiğini, lakin zarurî raporlama maddelerinin polis ve çocuk esirgeme yetkililerinin uyarılmasını gerektirdiğini söyledi. Nick ve Felecia, üzgün lakin hekimler daha fazla bilgi topladığında telaşlarının giderileceğinden emin bir halde, anlayışla karşıladıklarını söylediler.

Dışarıdan bakıldığında Arlo’nun ziyan gördüğüne dair hiçbir belirti yoktu. Bu ortada Arlo, ailesinin mahremiyetini korumak için kullanılan takma bir isim. Minik bebekte çürük, çizik ya da kesik yoktu. Baş derisi yaralanması yahut kafatası kırığı üzere baş travmasına dair dışsal bir delil yoktu. Kırık kemik yoktu. İhmal ya da yetersiz beslenme belirtisi bulunmuyordu. Nick ve Felecia onun tek bakıcılarıydı ve ikisinin de daha evvel çocuk muhafaza hizmetleriyle rastgele bir etkileşimi ya da kabahat geçmişi kelam konusu dahi değildi.

BEBEK DÜŞTÜ MÜ? BİR KAZA MI GEÇİRDİ?

Çift sonraki gün, pediatrik ağır bakım ünitesinde oğullarının başucunda otururlarken, hastanenin çocuk istismarı takımından iki doktor tarafından ziyaret edildiler. Çocuk istismarı pediatrisi alanında üç yıllık uzmanlık eğitiminin yarısını tamamlamış olan Dr. Steven Pham ve çocuk istismarı pediatristi Dr. Pratima Shanbhag, Arlo’yu muayene etti.

Çocuk istismarı pediatrisi nispeten yeni bir alt uzmanlık alanı ve uygulayıcıları muhtemel kasıtlı ziyan olaylarını araştırmak için polis memurları ve toplumsal hizmet uzmanlarıyla yakın iş birliği içinde çalışıyor. Bu tabiplere büyük bir sorumluluk yüklenmiş durumda; bir çocuğun semptomlarının istismara mı işaret ettiğine yoksa ilgisiz bir tıbbi meseleden mı kaynaklandığına karar veriyorlar. Bulguları çoklukla ebeveynlerin cezai suçlamalarla karşı karşıya kalıp kalmayacağını ve çocukların ailelerinden ayrılıp ayrılmayacağını belirliyor.

Dr. Steven Pham, ebeveynlere oğullarının başına bir şey gelip gelmediğini sordu. Düşmüş müydü? Bir otomobil kazası geçirmişler miydi? Bebeğin beynindeki kanamayı açıklayabilecek rastgele bir karşılık arıyordu. Daha fazla test yapılması gerektiğini, fakat Arlo’nun semptomları için makul bir açıklama bulunmamasının bebeğin makus niyetli bir baş travmasına maruz kaldığını gösterdiğini söyledi.

DOKTORA BEBEĞİN ÇOK UYUDUĞUNU ANLATMIŞLARDI FAKAT ÖNEMSENMEMİŞTİ

Flannery ailesi, istismar durumu hekimler tarafından birinci defa ortaya atıldığında bir avukat tutmadılar. Pediatrik yoğun bakım ünitesinde entübe halde yatan ve minik vücudu tıbbi makineler tarafından kuşanmış olan oğullarına odaklandılar.

Hastaneye yatırılmadan evvel çocuk tabibine, Felecia’nın onu beslemek için sık sık uyandırmak zorunda kalmasına neden olacak kadar çok uyuduğunu anlatmışlardı, fakat çocuk tabibi fazla endişelenmemişti. Doktora nazaran Arlo’nun gelişiminde her şey yolunda görünüyordu. Ancak Arlo hastaneye geldikten üç gün sonra, başının içinde biriken çok sıvıyı boşaltmak için ameliyat oldu. Nick ve Felecia, Arlo’nun yavaş yavaş güzelleştiğini görünce rahatladılar.

ARLO’NIN KONUTA GÖTÜRÜLMESİ YASAKLANDI

Dr. Pham, ameliyattan bir hafta sonra polise gönderdiği raporda, Arlo’nun semptomlarının ‘kötü niyetli bir baş travması için tasa yarattığını’ yazdı. Daha ileri testlerde, semptomları açıklayabilecek genetik bir durum ya da kanama bozukluğuna dair rastgele bir bulguya rastlanmadığını belirtti. Kesin bir teşhis olmasa da bu rapor, Flannery’lerin hayatlarını altüst edecek olaylar zincirini başlatmak için kafiydi.

İki gün sonra, 20 Eylül 2023’te, bir toplumsal hizmet vazifelisi konutlarına giderek bölgedeki çocuk müdafaa hizmetlerini denetleyen Hamilton County İş ve Aile Hizmetleri’nin çocuklarının süreksiz velayetini almak için müracaatta bulunduğunu bildirdi. Birkaç dakika sonra polis memurları, Flannery’lerden meskene girmelerine müsaade vermelerini ve telefonlarını teslim etmelerini talep ederek bir arama buyruğu çıkardı.

Hastanede iki hafta kaldıktan sonra taburcu edilen Arlo’yu konuta götürmeleri yasaklanmıştı; mahkeme kararıyla Arlo ve kardeşinin Felecia’nın teyzesiyle birlikte yaşamaları mecburî kılınmıştı. Nick ve Felecia, çocuklarıyla gözetimli etkileşimlerle hudutlu olarak, olağanlık hissini sürdürmek için ellerinden gelen her şeyi yaptılar. Çocuklar uyandığında orada olabilmek için her sabah şafaktan evvel teyzelerinin konutuna geldiler ve Felecia Arlo’yu emzirerek uyutana kadar gün boyunca onlarla ilgilendiler. Gece çocukların yanında kalmaları yasak olduğundan, her akşam çocuklar uyuduktan sonra boş meskene geri dönüyorlardı.

EVİN HER ODASINA KAMERA YERLEŞTİRDİLER, ÇOCUKLARLA YALNIZ KALMALARI YASAKLANDI

Eskisi üzere bir aile olabilmek için her şeyi yapmaya hazır olan ve ekstra incelemeye tabi tutulmaya razı olan ebeveynler, meskenlerinin her odasına kamera yerleştirdiler. Ekim ayında yapılan duruşmada, hâkim ileriye dönük süreksiz bir yol önerdi: Çocuklar meskene dönebilirdi lakin sıkı şartlar altında. Nick ve Felecia’nın çocuklarla yalnız kalmaları yasaklandı ve büyükanneleri sırayla ve daima yanlarında bulunmayı kabul etti.

Çocuklar her ne kadar büyükannelerinin nezareti altında olmak kaidesiyle konuta dönebilse de çiftin onları kaybetme tehdidi hiçbir vakit ortadan kalmadı. Bir toplumsal hizmet vazifelisi habersizce meskenlerine giriyor ve çiftin mahkeme kararından rastgele bir formda sapıp sapmadıklarını araştırıyordu.

Eve gelen kişi sık sık Felecia’yı yalnız yakalamaya çalışıyor ve kocasının bir istismarcı olduğunu kabul etmesi için baskı yapıyordu. Felecia, “Nick’in oğlumuza ziyan verdiğine inanmadığım için çocuklarıma karşı hami olarak görülmüyordum” dedi.

Kasım ayındaki bir duruşmada, avukat hedeflerini açıkça ortaya koydu: “Çocuklarının bugün ebeveynlerinin konutunda kalmaya devam etmeleri ve velayetin İş ve Aile Hizmetleri’ne verilmemesi halinde yakın bir ziyan görme riski altında olacaklarını savunuyoruz” sözlerine yer verdi.

HABERSİZCE GELİP BABAYI TUTUKLADILAR, ÇOCUKLARI ALDILAR

Ardından, 3 Ocak’ta polis dedektifleri habersiz bir ziyaret gerçekleştirerek Nick’i akın ve çocuğu tehlikeye atma suçlamalarıyla tutukladı. Büyük oğlunun önünde kelepçelenen ve reaksiyon vermemek için büyük çaba veren Nick, “Beni müthiş, şiddet yanlısı ve tetiği çeken kişi olarak görmek istediklerini biliyordum” dedi.

O andan itibaren Nick ve Felecia kendilerini paralel yasal gayretlerin içinde buldular; biri çocuklarının velayeti için çocuk mahkemesinde, oburu ise ceza mahkemesindeydi. Nick, tutuklandıktan iki gün sonra kefaletle özgür bırakılacaktı. Tam da o gün bir toplumsal hizmet vazifelisi hiçbir ihtarda ya da bildiride bulunmadan konuta geldi ve iki çocuğu da aldı.

O anları gözyaşları içinde anlatan anne, “Götürülmeden evvel bebeğimi çabukla emzirdim. Merdivenlerde oturmuş ağlayıp duruyordum. Yeni yürümeye başlayan çocuğum gözyaşlarımı silmeye başladı ve kendimi toparlamam gerektiğini düşündüğüm. Zira bu onları son görüşüm olabilir” dedi.

Felecia’ya çocuklarının hami aileye verileceği söylense de neyse ki o denli olmadı, çocuklar onun teyzesine götürüldüler. Sonraki hafta ise çocuk mahkemesinin talimatıyla konutlarına geri döndüler. Lakin çocuklarının her an kendisinden alınabileceğini bilmek, Felecia’nın elini kolunu bağlıyordu. Çocuklardan biri düşer ya da bir yerini incitirse ne olacağı endişesiyle konuttan nadiren çıkıyor, çocuklarıyla her etkileşimini belgelemek için kurduğu kameralara güveniyordu.

24 SAAT SÜREN DOĞUM HATALI OLABİLİR MİYDİ?

Çift, oğullarına konan ‘sarsılmış bebek sendromu’ semptomlarının mantıklı bir açıklaması olduğundan emindi ve acil sezaryenle sonuçlanan sıkıntı doğumundan başlayarak tüm kesimleri bir ortaya getirmeye başladılar.

Arlo’nun doğumu 24 saatten fazla sürmüştü ve doğduğunda bebeğin alnında derin bir çukur vardı. Hekimler bunun güçlü bir doğumun olağan bir sonucu olduğunu söylediler ve çukur da bir mühlet sonra gözden kayboldu. Çift, artık geriye dönüp baktığında bunun beynindeki kanamayla bir ilgisi olup olmadığını merak ediyor.

Öte yandan doğumdan sonraki haftalarda Arlo’nun baş etrafındaki önemli artış da dikkat cazipti. Tıbbi kayıtlarına nazaran bir ay içinde Arlo baş büyüklüğü açısından 81. yüzdelik dilimden 99. yüzdelik dilime sıçramıştı ve bu da muhtemel bir tasa sebebiydi.

Çifte, bebeklerinin baş etrafının büyüme suratının takip edilmesi gerektiği söylenmişti. Tıpkı oranda büyümeye devam ederse, kıymetlendirme için bir uzmana sevk edilecekti. Bir sonraki baş ölçümünün ise Nick’in 911’i aramasından bir gün sonra yapılması planlanmıştı.

ÜÇ FARKLI DOKTOR DEVREYE GİRDİ, SORUN MUHTEMELEN DOĞUMDAN KAYNAKLANIYORDU

Sorular çoğaldıkça ebeveynler üç doktora danıştılar; mahkemede çocuk istismarı uzmanı olarak tabir vermeye yetkili bir çocuk tabibi, bir pediatrik nörolog ve bir radyolog.

Her biri Arlo’nun tıbbi kayıtlarını ve imajlarını inceledikten sonra, acil servise götürülmeden çabucak evvel ani bir travma geçirmediği sonucuna vardı. Yazılı raporlarda ve daha sonra çocuk mahkemesinde uzmanlardan ikisi tarafından verilen sözde bulgularını ortaya koydular. Arlo’nun evvelce var olan bir sıhhat sorunu olduğunu belirlediler; beynindeki kanama kronikti ve büyük olasılıkla doğumdan kaynaklanıyordu.

Beyni ile kafatası ortasında sıvı birikmiş ve basınç oluşarak nöbetleri tetiklemişti. Bu durum Arlo’nun başının süratle büyümesini ve annenin çocuk hekimine bildirdiği çok uyku halini açıklıyordu.

Dr. Pham raporunda, Arlo’nun doğumunun hatalı olduğu fikrini reddederek, bebeğin doğduktan tam iki ay sonra apansız yere yığılmasına işaret etti. Pham, Arlo’nun tıbbi kayıtlarında bebeğin 1 aylıkken baş etrafına dikkat çeken detaylardan yahut çocuk tabibinin daha fazla izleme için işaretlediği olağandışı büyüme suratından bahsetmedi.

Her ne kadar Dr. Pham mahkemede bunlardan bahsetmese de tıbbi kayıtlardaki birkaç gerçek devam eden bir duruma işaret ediyordu: Arlo’nun süratle genişleyen baş etrafının yanı sıra, besbelli bir uyuşukluk hali vardı. Bu da muhtemelen beynin etrafındaki sıvıyla ilgili nöbetlerin bir belirtisiydi. Ayrıyeten Arlo’nun beyin cerrahının subdural hematomları ‘kronik’ olarak tanımlayan ameliyat sonrası notları da vardı; bu, bilinmeyen bir müddettir mevcut olduklarını gösteriyordu.

BEYİNDEKİ KAN SAMAN RENGİYDİ, AKUT TRAVMAYLA ALAKALI DEĞİLDİ

Cerrah, bebeğin beynindeki kanın saman rengi olduğunu gözlemlemişti, akut travmayla tipik olarak ilişkilendirilen pembe yahut kırmızı değildi.

Flannery ailesi, üç tabibin sağladığı yeni uzman görüşlerinin Nick’i paka çıkaracağına inanıyordu. Felecia, “Araştırmacıların konuştuğumuz tabiplere danışacağını ve tüm bu yanlış anlaşılmanın ortadan kalkacağını düşündüm” dedi. Lakin bir kere ortaya atılan istismara bağlı baş travması kuşkusunu geri almak epey zordu.

Öte yandan çocuk istismarı pediatrisi alanının dışından bu hadiselere müdahale eden hekimlerin (radyologlar, nörologlar ve patologlar dahil) uzman görüşleri mahkemeler tarafından nadiren saygıyı görüyor, bu da tanıya karşı koymaya yönelik birçok yasal uğraşın başarısız sonuç vermesine neden oluyor.

Nitekim Flannery çifti için de durum bu türlü oldu. Mahkemede Arlo’nun semptomları için alternatif bir açıklama sunan üç tabibin olması kâfi olmadı. Mart ayında çocuk mahkemesinde yapılan bir duruşmada çocuk istismarı pediatrisi uzmanı Dr. Pratima Shanbhag kürsüye çıktı ve “Bir doğum yaralanmasının bebeğin acil servise gelişini açıklayabileceği fikrini reddediyorum. Tek muhtemel neden istismara bağlı baş travmasıdır. Bu yaralanmaları açıklayabilecek diğer hiçbir tıbbi durum yoktu” dedi.

Her iki tarafı da dinledikten sonra sulh hâkimi, bebeğin istismara uğradığını tespit ettiği bir karar verdi. Yeniden de hâkim, tabiplerin farklı görüşleri nedeniyle ‘yaralanmaların kaynağı ve nedeninin bilinmediğini’ de belirtti.

HALA KAMERALAR ALTINDA VE BELİRSİZLİK İÇİNDE YAŞIYORLAR

Nick ve Felecia’nın, kameraların ve toplumsal hizmet vazifelilerinin nezareti altında yaşamaya devam etmelerini gerektiren muhafaza buyrukları yürürlükte kalmaya devam ediyor. Ebeveynler, mahkemenin istediği her şeyi yaptılar; ebeveynlik dersleri aldılar, ruh sıhhati değerlendirmelerine katıldılar, güvenlik planına uydular lakin çocuklarının konuta dönmesinin üzerinden bir yıldan fazla vakit geçmesine karşın hala belirsizlik içinde yaşıyorlar.

“Sosyal hizmet uzmanına ‘Peki sırada ne var?’ diye sorduk. Aldığımız karşılık hala velayetin peşinde oldukları istikametinde. Bize hiçbir plan sunmuyorlar, yalnızca Nick’in Arlo’ya ziyan verdiğini söylememiz gerekiyor” diyen Felecia ve yaşadıklarını şu sözlerle anlattı:

“Bir istismar soruşturmasının sessiz dehşetinden uzak eski hayatımızı özlüyorum. Marketteki başka annelere bakıyorum, hayatlarının bir anda altüst olabileceğinin farkında olmayan annelere… Ve kendimi ‘uzaylı’ üzere hissediyorum. Tekrar de şanslıyız. Tıpkı çeşit suçlamalarla karşı karşıya kalan öbür ebeveynlerin tersine, kefalet ödeyecek ve Nick’i mahpustan çıkaracak imkânlarımız vardı. Bakıcı olarak hizmet verebilecek aile üyelerimiz vardı, bu da Arlo ve kardeşinin esirgeyici aileye verilmesini engelledi. Nick işini kaybetmedi. Ve olabilecek en makûs sonuca maruz kalmadık, bebeğimiz hayatta. Artık 1,5 yaşında sağlıklı bir çocuk olan Arlo büsbütün güzelleşti; beynindeki fazla sıvıyı alan ameliyattan bu yana rastgele bir tıbbi müdahaleye gereksinim duymadı.”

Yine de gelecek aile için belirsizliklerle dolu. Önümüzdeki yıl mahkemeye çıkması beklenen Nick, hatalı bulunması halinde 12 yıla kadar mahpus cezasıyla karşı karşıya. Evvelce meskenlerini çocuklarla doldurmak istediğini anlatan Felecia, “Artık şu andan ötesini düşünmüyorum. Evvelden planlarımız ve hayallerimiz vardı. Artık ise geleceğimiz kocaman bir soru işareti” sözlerine yer verdi.

The New York Times’ın ‘He Dialed 911 to Save His Baby. Then His Children Were Taken Away’ başlıklı haberinden derlenmiştir.