‘Keşke ambulanstan önce gitmeseydim de onu o halde görmeseydim’

Mersin Üniversitesi (MEÜ) Devlet Konservatuvarı Müzik ve Sahne Sanatları Lisesi’nden mezun olduktan sonra eğitimine bir imtihandan geçerek İsviçre’de devam eden keman sanatkarı Laçin Akyol (18) müzikle dolu ömrünü trafik kazasında  kaybetti. Sanata adanmış kısa ancak parlak ömrü, ailesi ve arkadaşlarının yüreğinde derin izler bıraktı. Genç yeteneğin hayalleri yarım kaldı. Laçin’i, onu en düzgün tanıyan Mersin Devlet Opera ve Balesi (MDOB) sanatkarları olan annesi Övül Akyol, babası Mahmut Akyol ve arkadaşı piyanist İlyun Bürkev’e sorduk.

◊ Laçin’i en çok hangi taraflarıyla hatırlıyorsunuz?

Övül Akyol: Laçin’in kalbi çok hoştu. Kimse için kötülük istemez, insanı ve sohbet etmeyi severdi. Çok kaliteli ve çalışkan bir çocuktu. Anne-baba olarak bizi asla üzmedi, asla hayal kırıklığına uğratmadı. Herkesle çok uyumluydu, herkes severdi…

◊ Kemanla tanışması nasıl oldu?

Mahmut Akyol: Laçin’i evvel baleye başlattık. Sonra kemana geçti. Mersin Devlet Konservatuvarı’nda, dünya çapında çok öğrenci yetiştirmiş Lily Tchumburidze isminde bir hocamız var, onunla başladık. Laçin 8 yaşındayken Belçika’da bir yarış kazandı ve birinci katıldığı müsabakaydı. O da haberlere yansıyınca sağ olsun Sayın Cumhurbaşkanımız ona bir keman armağan etmişti. Laçin çok sevinmişti. Disiplinli, ahlaklı bir halde çalıştı. Uygun bir insan, müzisyen olsun; insanları sevsin, paylaşımcı olsun, sevdiği işi yapsın diye çabaladık. Bu acı bizi derinden sarstı. Yükümüz çok ağır…

◊ Genç yaşına karşın milletlerarası muvaffakiyetler elde etmiş…

Mahmut Akyol: Birçok derecesi var.

Övül Akyol: Çok heyecanlanıyor, çok telaşlanıyordu. Heyecanlanmasın, üzülmesin diye daima yanındaydık. Yüzü bembeyaz olurdu heyecandan lakin tekrar de işini tam yapmaya çalışırdı. Bu rekabetçi ortam hiç kolay değil fakat biz hiçbir vakit başarılı olsun diye zorlamadık.

◊ İsviçre’de okul mu kazandı?

Övül Akyol: İsviçre’de bir masterclass’a katılmıştı. Hocası Philip Draganov teklif gönderdi. Bunun üzerine Laçin imtihana girip kazandı. 18 yaşında kabul edildi ve şimdi 4-5 aydır oradaydı. Hocası bu acı süreç boyunca çok dayanak oldu. Üniversiteden, hocasından ve eşinden çok manalı mektuplar aldık.

◊ Laçin’in 18 yaşından sonra yapmayı planladığı, sizinle paylaştığı özel bir hayali var mıydı?

Övül Akyol: Zürih’teki Tonhalle Orkestrası’na girmek istiyordu. “Orada orkestraya girersem güzel olur anne. Hoş bir hayatım olur” diyordu. İsviçre’yi çok sevdik. Çok hoş bir ortamdı, hocalar çok anlayışlıydı.

◊ İsviçre’de yaşadığı kaza sonrası toparlanma süreci nasıl geçti?

Övül Akyol: Kızakla kayarken oldu. Bizi aradı 31 Aralık’ta “Anne, bu türlü bir kaza oldu, beni ameliyata alacaklar” diye. 2-3 güne toparlanıp yanına gittim. Hastaneden konuta çıkardılar. Dikişleri falan alındı birinci 10 gün içinde. Sonra Türkiye’ye getirdim. 10 Şubat’ta ikinci ameliyatını olacaktı, ayağındaki çivi çıkacaktı. Fizik tedavisini yaptırıp okula geri gönderecektim.

◊ Kaza günü neler yaşandı?

Mahmut Akyol: 25 Ocak’ta annesi provadayken “Baba ben çok sıkılıyorum, arkadaşlarımla buluşabilir miyim” dedi. Hasret gidermek istedi, çok özlemişti. Kahve içmek için arkadaşıyla birlikte kıyıya bıraktım. Aklıma gelmedi karşıdan karşıya geçeceği… “Keşke tembih etseydim” diyorum… Onu daima gideceği yere götürürüm, ondan haber beklerim; sonra masraf, alır, getiririm. Şarjı bittiğinde, bir arkadaşının telefonuyla aradığı oluyordu. Konutta otururken bir telefon geldi, baktım arkadaşının telefonu; “Hocam ben arkadaşıyım, bir kaza oldu” dedi karşı taraf. Nasıl gittim bilmiyorum. Masraf gitmez refüjde onu o halde gördüm ve perişan oldum. Hiç görmeseydim keşke, ambulanstan evvel gittim. Keşke ambulans benden evvel gitseydi. O travmayı atlatamıyorum.

◊ Çok güç…

Mahmut Akyol: Nefes alıyor mu diye baktığımda son nefesi üzere bir nefes verdi. Allah kimseye yaşatmasın, çok berbat bir durumda onu gördüm.

◊ Başarılı bir genç, büyütüp yetiştirdiğiniz bir canı kaybettiniz.

Övül Akyol: Keşke benim başıma gelseydi…

Mahmut Akyol: Yani hak etmedi. Şanssız bir kaza, yakışmadı yani. Olmaz, olamaz… İçimiz çok yanıyor.

Övül Akyol: Bir de anne-kız münasebeti farklı. Yani o benim her şeyim, arkadaşım, sırdaşım… Çalacağı yapıtları gönderirdi, çaldığı şeyleri dinletirdi, fikir alır verirdik. O değişik bir çocuktu. Çok olgundu.

◊ Olayla ilgili dileğiniz var mı?

Övül Akyol: Mahkeme görülecek.Benim için şu an çok değerli olan
bir şey var… Mersin’de çok fazla kaza oluyor. Önlem alınması için, kime başvuruluyorsa, onlara ulaşacağız ki bir daha bu türlü haberler duymayalım diye. Zira Laçin’den iki gün sonra yeniden bir ölümlü kaza olmuş. Bu sefer 11 yaşında bir çocuk… Onlar evlat, birilerinin evladı. Kimsenin de başına gelmesini istemiyoruz bu türlü olayların. Bunu engellemek en büyük dileğim. 

‘18 YAŞINDA DİĞER BİR ÇOCUĞUM OLDU’

◊ Laçin’in organlarını bağışlama kararınız üç beşere umut oldu.

Övül Akyol: Bir kesiminin yaşayacak olması beni bu karara yöneltti. O toprakta çürüyüp gideceğine… 18 yaşında bir çocuk böbreğinin birini aldı, beden kabul etmiş, sağlıklı bir biçimde hayatına devam edecek. Benim 18 yaşında öbür bir çocuğum oldu.

◊ Anısını yaşatmak için yapmayı düşündüğünüz bir şey var mı?

Övül Akyol: Şu an çok netleşmiş, kesin bir şey yok lakin herkesten bir teklif alıyoruz. Piyanist bir arkadaşı “Ben bu vereceğim konseri Laçin’e adayacağım” dedi. Mersin Devlet Konservatuvarı’nda 10 Mart’ta bir anma konseri olacak. Öteki yerlerdede bu türlü bir şeyler olacak. Apaçık Radyo da Laçin’le ilgili bir yayın yaptı. İsviçre’deki hocası Prof. Philip Draganov, Laçin ismine bir fon düzenlemiş. Üniversite olarak İsviçre’de okuyan Türk öğrenciler için… Müzisyen Volkan Işılay yaya geçitlerindeki ihlallerle ilgili imza kampanyası başlattı.

 

‘BİRBİRİMİZİN GÜNLÜĞÜ GİBİYDİK’

İlyun Bürkev (piyanist)

3 yıl evvel, İzmir’de bir konserde sahneyi paylaşmıştık. Konserden sonra sohbet ettik.  O Mersin’de yaşıyordu, ben de o vakit İstanbul’daydım. Neredeyse her gün telefonda konuşmaya başladık. Müzikle ilgili, özel hayatımızla ilgili sohbetler ediyorduk. Ruh eşim üzere diyeceğiniz arkadaşlıklar olur ya, benim için de Laçin o denli bir insandı. Çok emsal bir müzik ve hayat anlayışımız vardı. Çok özel bir insandı. Birbirimizin günlüğü üzereydik. Birlikte Mendelssohn ‘Trio No. 1’ ve ‘Trio No. 2’yi çalmak çok istiyorduk.